Het verliezen van een dierbare, partner, kind, ouder, goede vriend heeft een enorme impact op ons zijn, op ons leven. Je staat voor de bijna onmogelijke taak om met dit verlies om te kunnen gaan. 

Na verlies van een dierbare kom je in een rouwproces terecht. Ondanks dat er fases zijn in een rouwproces, ervaart en voelt een rouwproces voor iedereen anders. Ook de periode die ermee is gemoeid is voor iedereen verschillend en dat mag. Niemand kan jou voorschrijven hoe lang of je mag rouwen. De een heeft meer tijd nodig om te rouwen. Jezelf het gunnen is het eerste kleine voorzichtige stapje naar acceptatie. Laat emoties er zijn, laat ze komen, die zijn nodig voor de verwerking van het verlies.

Rouwen is een verwerkingsproces, dat er mag zijn. Een proces waar jezelf wel actief mee aan de slag moet gaan, stapje voor stapje, in jouw eigen tempo.

Gevoelens

Rouwen gaat met veel gevoelens gepaard, dat maakt het rouwproces ook zo zwaar. Boosheid, verdriet, frustraties, woede, lichamelijke pijn wisselen zich constant af. Laat ze er zijn, de emoties. Ze zijn er om door het rouwproces heen te gaan. Rouwen kost energie en tijd. Het kan je danig in de greep hebben en gevolgen van lichamelijke aard met zich meebrengen, als geen eetlust meer hebben, concentratieproblemen, niet meer kunnen slapen, vermoeidheid, duizeligheid, hartkloppingen, paniekaanvallen.

Fases van rouw

Een rouwproces kent fases, die doorloop je allemaal. Soms tegelijk, soms door elkaar heen, dat is voor iedereen verschillend.

De eerste fase is ontkenning.

Ons brein wil het ontkennen, want de waarheid is te hard om te bevatten. Heel langzaam aan komt het besef binnendruppelen. Het mooie van onze geest is, dat het kan doceren en we het kunnen handelen wat binnenkomt. Wat niet wil zeggen dat het zwaar is, dat is het zeker.

De tweede fase is boosheid

Rouwverwerking gaat met veel verdriet gepaard, maar ook boosheid komt om de hoek kijken. Boos om datgene wat je overkomt en waarom het nu net jou moet overkomen. Het is niet eerlijk. Het hoort bij het proces, het is een verdedigingsmechanisme waar we geen invloed op hebben.

De derde fase is het gevecht aangaan

 

Veel mensen gaan zich tijdens een rouwproces doelen opleggen om het verlies te kunnen verwerken.

De vierde fase is depressie

Op een gegeven moment kom je erachter dat ontkenning, boosheid, het gevecht aangaan zinloos is en niet helpen om het verlies te verwerken. Dan volgt vaak een depressieve periode, waarin je ervaart dat je compleet machteloos in de relatie staat. Dat niets helpt om de ander terug te krijgen.

De vijfde fase is aanvaarding

Op een gegeven moment kom je erachter dat hoeveel verdriet je ook hebt, je gaat proberen het verlies te aanvaarden. Langzaam aan komen er momenten dat je in gedachten er niet mee bezig bent. hierdoor voel je je ook opgelucht. Je gaat proberen het leven, zonder je geliefde, weer vorm te geven.